پرژین

ناهمخوانی شناختی دره ای است بین آنچه انجام می دهیم و آنچه واقعا دوست داریم انجام بدهیم.از آنجاییکه زندگی بر مدار دوست داشتن کسی نمی چرخد،در بیشتر مواقع آدم ها مجبورند این دره ها را نادیده بگیرند و طوری خود را بفریبند که انگار واقعا کاری را که دارند انجام‌ می دهند،همان کاری است که دوست دارند انجام بدهند.مسئله این است که من به این ناهمخوانی شناختی آگاهی پیدا کرده ام و دیگر خودفریبی برای من جواب نمی دهد.دره عمیقی بین این جایی که هستم و جایی که دوست دارم باشم و کارهایی که دوست دارم انجام بدهم وجود دارد‌ و از دیدن اینهمه زنجیر و طناب و ریسمانی که به دست و پای خودم بسته ام، متحیر و بهت زده هستم.مثلا همین الان که سرم درد می کند دلم می خواهد روی شاخه درختی نشسته بودم وسط یک جنگل استوایی و گوزن ها زیر پایم در حال گذر بودند.آسمان صاف و پرستاره بود و نسیم خنکی می وزید.چشمانم را می بستم و همان جا روی شاخته درخت دراز می کشیدم و می خوابیدم و اصلا برایم مهم نبود که صبح فردا را می بینم یا نه. بخوانید, ...ادامه مطلب