باتلاق

قبلا كم حرف بودم و اين روزها كم حرف تر.همين اول اين را گفتم كه خودم را تبرئه كنم.چون احتمال زياد امروز رفتارمان -منظورم رفتار من و خانم همكار و رييس است-خيلى بى ادبانه بود و به هر حال و در هر شرايطى ما چون ميزبان بوديم، بايد با مهمانانمان محترمانه تر رفتار مى كرديم.البته و دوباره براى تبرئه خودم اين را مى گويم كه من ميزبان نبودم  و مهمانان از تهران و كرمانشاه آمده بودند تا به يكى از كارهاى خانم همكار رسيدگى كنند و به نظرم خانم موظف بود بهتر رفتار كند و البته رييس هم.اما، من هيچ نقشى نداشتم و همان سلام و  خداحافظى هم چندان محلى از اعراب نداشت و حتى اگر سلام و احوالپرىسى هم نمى كردم، مهمانان ناراحت نمى شدند.به هر حال اميدوارم حداقل از دست من ناراحت نشده باشند.گرچه تقصير خودشان بود كه در سال 2017 سوالات ذهنى شان و دغدغه فكرى شان حول و حوش راه و روش زندگى كردها و ازدواج سنى ها چرخ مى زد و اين سوالات را دقيقا جايى مطرح مى كردند كه سه تا آدم كرد و سنى جلوى رويشان نشسته بودند و حداقل از لحاظ ظاهرى هيچ تفاوتى با آنها نداشتند.راستش هر سه تاى ما اين روزها دپرس هستيم و حال و حوصله حرف زدن نداريم و در واكنش به سوالات مذهبى و نژادپرستانه شان به طرز شرم اورى سكوت كرديم.اگر حال من كمى بهتر بود با مطرح كردن نظر مايو بارگاس يوسا و نظرش در مورد وطن و مرز،كمى جو گپ را متعادل مى كردم.اما، حال من خوب نبود و رييس و خانم همكارهم بدتر بودند.نتيجه اين شد كه سه نفرى مجبور به ادامه بحثى شدند كه ناخواسته مطرح كرده بودند و وسط هاى بحث خودشان متوجه شدند كه چقدر سطح بحث و مسائلى كه مطرح مى كنند، پايين است و چقدر ممكن است ميزبانانشان را رنجانده باشند.واقعيت آن بود كه حداقل در من احساس رنجشى ايجاد نشد و برعكس، مطمئن بودم ناخواسته در باتلاق مطرح كردن بحثى افتاده اند كه نه قصدشان راه انداختن آن بحث بود و نه نظراتشان دقيقا چيزى بود كه به آن اعتقاد داشتند.منظورم اين است به طرز بسيار ناشيانه اى سطح واقعى فكرى خودشان را پايين تر از آن چه كه بود به نمايش گذاشته بودند.اين را وقتى كه خداحافظى كردند، مطمئن شدم.مهمانان رويشان نمى شد توى چشمانمان نگاه كنند.