اولين بارى بود كه كتابى را مى خواندم و احساس مى كردم وقتم دارد تلف مى شود.كتاب "پر" نوشته شارلوت مرى ماتيسن چيزى بدتر از افتضاح بود و فقط چون كتاب را شروع كرده بودم و با اميد اينكه فكرم اشتباه باشد و بالاخره در آخر كتاب حرفى، حديثى،شوكى چيزى به خواننده ارايه شود، آن را تمام كردم.اما هيچ خبرى نبود و داستان خيلى احمقانه تمام شد و ديگر در مورد احساس خودم دربارهء خواندن چنين كتابى نمى نويسم.اما، واقعا تعجب مى كنم كه چطور يك ناشر چنين متن بى مايه اى را چاپ مى كند و چرا كسى يا كسانى وقت مى گذارند ى اينچننين كتاب هاى بى محتوايى را ترجمه مى كنند؟
برچسب : نویسنده : mparzhin1359a بازدید : 212