پرژین

یکی از خوبی های تنها زندگی کردن این است که در مواقع زخ دادن اتفاقات غیرمترقبه و یهو جیغ زدن آدم،نه کسی سرآسیمه و پریشان می شود نه کسی قلبش تیر می کشد و نه کسی بند دلش پاره می شود.به راحتی می شود به اندازه کافی جیغ زد و بعد اقدامات اولیه را انجام داد.مثل همین نیم ساعت پیش من که شیطان رفته بود توی جلدم و توی کتم نمی رفت بخاطر شکستن یک چوب رختی فلزی تمام نظم خانه به هم بخورد.بنابراین تصمیم گرفتم گاز را روشن کنم و دو قسمت شکسته را حرارت بدهم بلکه به هم وصل شوند.پاک یادم رفته بود فلز رساناست.دو طرف حرارت دیدند و وصل که نشدند هیچی،حرارت طبیعتا و بر طبق قوانین فیزیک در طول مفتول پخش شد و رسید به انگشتان من و ناگهان جیییییغ.یعنی اول جیع.بعد پرت کردن آن مفتول لعنتی شیطانی و بعد هم ریختن آب سرد روی دستم و بعد هم گذاشتن خمیردندان روی آن.با آن تمهیدات سوزش کمی بهتر شد.اما،همچنان درد داشت و احساس کردم در حال تاول زدن است.توی باکس داروها دنبال پماد و مرهم گشتم و چیزی پیدا نکردم. یادم افتاد یک کرم مرطوب کننده دست دارم که پارسال از مریوان خریده بودم و فروشنده گفته بود امریکایی است.این سارا که باور نمی کند اما شما باور کنید تا آن کرم را به محل سوختگی زدم درد ساکت شد و تاول هم نزد.فقط کمی محل اصلی سوختگی سفید شده است و خیلی ملایم کزکز می کند که کاملا قابل تحمل است در حدی که من همین الان دارم با انگشت سوخته تایپ می کنم.در مورد کرم؛ یک E بزرگ روی بدنه کرم به چشم می خورد و made in u.s.a را هم دارد و آن را پنجاه هزار تومان خریدم و سارا بخاطر همین قیمتش باور نمی کند آمریکایی باشد و مسخره می کند که اولا کرم امریکایی در مریوان چه می کند؟ بعد هم پنجاه هزار تومان آخه؟در جواب صدای ناباور سارا گفتم که با, ...ادامه مطلب