آتشفشان

من علاوه بر روحیه حساسم،پوست حساسی هم دارم و اگر قرار بر انتخاب باشد،واقعا نمی توانم بگویم کدام یک از آنها بدتر است؟اما، چون الان یعنی همین  الان که دارم این ها را می نویسم،دارم با حساسیت پوستی دست و پنجه نرم می کنم باید بگویم این یکی وحشتناک است.یهو پوست قرمز و ملتهب می شود که این موردش حداقل دیگر برای من آزار دهنده نیست.آزار دهنده و غیر قابل تحملش وقتی است که با خارش همراه می شود.طبق تجربه فهمیده ام زمان آلرژی قرمزی و التهاب بدون خارش،زیاد طول نمی کشد.در بدترین حالت دو ساعت مجبور به تحمل می شوم.اما،اگر همراه با خارش باشد،اصلا ربطی ندارد که کی این وضعیت شروع شده است.در هر حال تا صبح روز بعد که از خواب بیدار می شوم،طول می کشد و خواب را هم بهتر است حرفش را نزنم.خواب را زهرمارم می کند.حالا،تقریبا از چهارساعت پیش که  آلرژی همراه با خارش پوستم شروع شده است،من هی خودم را دلداری می دهم که آلرژی نیست و نیش عنکبوت است و نیم‌ساعته خوب می شود.نیم ساعته خوب نشد و یک ساعت بعدش خودم را به فیلم دیدن سرگرم کردم و باز هم خوب نشد و یک ساعت بعد را با سارا حرف زدم و هی بدتر شد و نیم ساعت بعدش را نشستم و فکر کردم امروز چه چیزهایی زهر مار کرده ام؟صبح که نان و پنیر بود.نهار  لوبیاسبز با قیمه.‌.‌.آهان یافتم کار،کار همین قیمه لعنتی بوده است.فقط من چرا یادم نبود نباید آن خورشت را بخورم؟چرا یادم می رود؟اصلا یادم می رود یا خودم را به خریت می زنم؟یا شاید گوشت خر بوده است؟جوابها هر چه باشد این بار واکنش بدنم چیزی شبیه فوران آتشفشان شده است و دارد من را اذیت می کند لشدید.

◇واااااااااااااااااااای