فراموشی قوانبن فیزیک

یکی از خوبی های تنها زندگی کردن این است که در مواقع زخ دادن اتفاقات غیرمترقبه و یهو جیغ زدن آدم،نه کسی سرآسیمه و پریشان می شود نه کسی قلبش تیر می کشد و نه کسی بند دلش پاره می شود.به راحتی می شود به اندازه کافی جیغ زد و بعد اقدامات اولیه را انجام داد.

مثل همین نیم ساعت پیش من که شیطان رفته بود توی جلدم و توی کتم نمی رفت بخاطر شکستن یک چوب رختی فلزی تمام نظم خانه به هم بخورد.بنابراین تصمیم گرفتم گاز را روشن کنم و دو قسمت شکسته را حرارت بدهم بلکه به هم وصل شوند.پاک یادم رفته بود فلز رساناست.

دو طرف حرارت دیدند و وصل که نشدند هیچی،حرارت طبیعتا و بر طبق قوانین فیزیک در طول مفتول پخش شد و رسید به انگشتان من و ناگهان جیییییغ.یعنی اول جیع.بعد پرت کردن آن مفتول لعنتی شیطانی و بعد هم ریختن آب سرد روی دستم و بعد هم گذاشتن خمیردندان روی آن.

با آن تمهیدات سوزش کمی بهتر شد.اما،همچنان درد داشت و احساس کردم در حال تاول زدن است.توی باکس داروها دنبال پماد و مرهم گشتم و چیزی پیدا نکردم. یادم افتاد یک کرم مرطوب کننده دست دارم که پارسال از مریوان خریده بودم و فروشنده گفته بود امریکایی است.

این سارا که باور نمی کند اما شما باور کنید تا آن کرم را به محل سوختگی زدم درد ساکت شد و تاول هم نزد.فقط کمی محل اصلی سوختگی سفید شده است و خیلی ملایم کزکز می کند که کاملا قابل تحمل است در حدی که من همین الان دارم با انگشت سوخته تایپ می کنم.

در مورد کرم؛ یک E بزرگ روی بدنه کرم به چشم می خورد و made in u.s.a را هم دارد و آن را پنجاه هزار تومان خریدم و سارا بخاطر همین قیمتش باور نمی کند آمریکایی باشد و مسخره می کند که اولا کرم امریکایی در مریوان چه می کند؟ بعد هم پنجاه هزار تومان آخه؟

در جواب صدای ناباور سارا گفتم که بالاخره که برای من کار می کند و من خیلی راضی هستم و اصلا فکر نمی کردم سوختگی را هم مداوا کند که کرد.بنابراین برایم مهم نیست ساخت کجاست.و در جواب اینکه چرا به سارا نگفتم کرم امریکایی پیدا کرده ام تا او هم بخرد گفتم:

- چون می دونستم باور نمی کنی؟

- از کجا می دونستی؟

- از اونجاییکه هنوز هم باور نکردی!

- آهااا!