ریحانه

اقلیم کردستان بمباران شده است و بر اثر آن ریحانه زن بارداری که آتجا بوده است جانش را از دست داده است.اما،پزشکان نوزادش را بعد از مرگ مادر به دنیا آورده اند.

در کشاکش شنیدن اینهمه اخبار از جان به لب شدن مردم و پاره پاره شدن قلب و روحم تمام فکر و ذهنم مشغول فکر کردن به آن نوزاد است.نوزادی که معلوم نیست زنده بماند و یا نماند.آیا دلم می خواهد این کودک زنده بماند؟نمی دانم.دلم می خواهد از دست برود؟قطعا نه.پس چه؟

من در بطن زندگی دو کودک بی مادر هستم و نمی توانم هرگز نخواهم توانست عمق درد و رنج و بی پناهی و آشفتگی زندگی این دو کودک را شرح دهم.فقط می دانم دنیای کودکِ بی مادر هیچ شباهتی به دنیای کودکان دیگر ندارد می دانم وقتی می ترسند هیچ کسی را ندارند به آغوشش،پناه ببرند و می دانی ترس همراه همیشگی این کودکان است.