گلدان رز قرمز

سنسوریا اولین چیزی بود که به محض ورود به خانه چشم سارا را گرفت.گفت:

- آخی چقدر ناز شده!

- آره!

- خوب پس بالاخره عقلت کار کرد و این بدبخت رو گذاشتی جلوی آفتاب!

- آره!

- هزار بار بهت گفتم همه گل ها به نور و آب احتیاج دارن.

- ولی وقتی برام آوردنش گفتند نور لازم نداره و فقط ده روز یک بار یک نصفه لیوان آب میخواد.ولی حالا می بینیم که که هم نور می خواد و هم روزی یک لیوان آب میخوره!

- خوب بذار بخوره بدبخت!

- حرفی ندارم که.منظورم کلاهی بود که سرم گذاشتن.من اگر می دونستم شرایط نگهداری از این گل اینجوریه ممکن بود قبولش نکنم!

- درک می کنم که به سرپرستی گرفتن یک گل چقدر می تونه سخت باشه!

- مسخره بازی درنیار!

- مسخره بازی چیه؟داشتی گل بدبخت رو می خشکوندی! من به دادش رسیدم.

- گفتم که خودشون گفتن نور لازم نداره و آب هم که اونجوری.

- خوب بگن!تو باید عقل خودت رو بدی دست مردم؟

- من اصلا عقل ندادم تا دست کسی بدم!

- می دونم!

- سارا می دونی اولین خاطره من از گلدون به چی برمیگرده؟

- من فقط می دونم که تو عقل نداری!

- بی عقل بودن به معنی بی خاطره بودن نیست!

- ok

- یادته خاله هات تازه از زندان آزاد شده بودن و خونه پدربزرگت جشن بود و خودمون تو حیاط بازی می کردیم؟

- آره.تا حدی!

- من یادمه که یهو یه خبر تو خونه پیچید که عزیزه داره میاد اینجا.ناگهان سکوت شد و هیچ کسی تو حیاط نموند و همه رفتن تو اتاق ها و منتظر اومدن عزیزه شدن که مثل اینکه دوست خاله هات بود و فک کنم آدم مهمی هم بود.

- اینا رو یادم نمیاد.ولی می دونم عزیزه هم بندی خاله هام بود و خیلی اسمش رو می آوردن.خوب بعدش؟

- بعدش اینکه عزیزه با یک گلدون گل رز قرمز رسید و در جا این سوال در ذهن من نقش بست که واااااا مگه گلدون رو هم‌ میشه واسه کادو برد؟

- خوب اینکه باید باعث میشد طرفدار گل و گلدون بشی نه اینکه زورت بیاد روزی یک لیوان آب بریزی پای این گل بدبخت!

- نه اتفاقا.ذهنم کاملا درست پردازش میکنه.تو ذهن من گلدون صاف و مستقیم لینک میشه به زندون.واسه همینم هست که حس خوبی به گلدون ندارم.در حالیکه هیچ مشکلی با گل های توی باغچه ندارم.

- میخوای این سنسوریای بدبخت رو با خودم ببرم خونه که دیگه حس بدی نگیری ازش؟

- نه.بذار باشه!