خارجى ها

من و خواهرهايم به همراه مورچه و مادرش رفته بوديم استخر تا در آخرين جلسهء آموزش_ شناى مورچه،شركت كرده باشيم و شاهد شيرجه زدن و كرال و شناى قورباغه و پروانهء مورچه باشيم و هم خودمان خوشمان بيايد و هم مورچه را تشويق كرده باشيم.همين الان بگويم كه مورچه كلا نااميدمان كرد.حالا خودمان جهنم،طفلك دو سال و نيمه را هم همراهمان برده بوديم  و طفل معصوم از اول تا آخر در آرزوى كف زدن براى مورچه سوخت.فك كن حدود بيست بار، تامربى به مورچه مى گفت:

- بپر تو آب !

ما دست هايمان را به هم نزديك مى كرديم كه كف بزنيم مثلا.اما، مورچه نمى پريد!

اخرش يكى از خواهرها به مادر مورچه  گفت:

- مورچه كه  چيزى ياد نگرفته!

- چطور ياد نگرفته؟پس كى داره تو آب ورجه- وورجه مى كنه؟

- مهم اينه كه تو قسمت عميق شنا كنه.قسمت كم عمق رو كه همه بلدن!

- خوب،بچه ست.واسه بچهء چهار ساله شنا تو كم عمق هم خوبه!

- اين حرفها چيه؟چهار سال خيلى هم زياده.اين خارجى ها، بچه رو تا دنيا مى آد،مى اندازن تو آب و بچه ها خيلى هم خوب شنا مى كنن!

- خوب اونا خارجى هستن!