چگونه؟ چگونه؟

برای مهمانی جمعه،لازم بود چند آرایشگاه بروم.یکی برای ابرو.یکی مو.یکی ناخن.بعد هر چقدر فکر می کردم کمتر به نتیجه می رسیدم که با این برنامه کاری صبح و عصر چگونه وقت سه آرایشگاه را بگیرم؟به قول استاد معین چگونه چگونه؟'>چگونه؟

چگونه؟اینجوری! دیشب در حال نوشتن پست قبل یهو گلویم ملتهب شد و مجبور شدم اول یک کاپوجینو بخورم که واقعا چسبید و یکی دیگر هم خوردم.بعد یک مسکن بالا انداختم که به هیچ دردی نخورد و مجبور شدم یکی دیگر هم ببلعم!

صبح با حال بسیار بدی بیدار شدم و مجبور شدم زنگ بزنم و مرخصی بگیرم و دوباره بخوابم.فکر کنم مشکل اصلی ام خواب بود.چون وقتی ساعت نه و نیم بیدار شدم حالم به مراتب بهتر بود.پس اول دکتر رفتم و دارو گرفتم و بعد رفتم آرایشگاه!

خانم آرایشگر این آرایشگاه یک فرق اساسی با تمام آریشگرانی که می شناسم،دارد و آن این است که درونگراست.حتی امروز سر صحبت را من باز ‌کردم و از خانم پیری گله کردم که خیلی حرف می زد.خانم خندید و گفت کاملا من را درک می کند.

توضیح بیشتر آن بود که خودش هم مثل من کم حرف است و بخاطر این کم حرفی به بداخلاق بودن متهم می شود.حرف هایمان گل انداخت و مثل دو درونگرای واقعی سعی می کردیم با کمترین کلمات آنچه را می خواهیم به هم انتقال بدهیم.

از جمله اینکه خانم به من توصیه کرد برای نرم شدن موهایم روغن نازگیل و بادام و یک روغن دیگر که یادم نیست را بگذارم روی شعله سمار تا به خورد هم بروند و دو ساعت قبل از حمام رفتن بمالم روی موهایم و کلاه رنگ هم سرم بگذارم!

واااااو چه کار سختی! عرض کردم حوصله این کارها را ندارم.خانم بدون هیچ نیش و کنایه ای گفت:

- من اگر خونه باشم،حوصله دارم.ولی خونه نیستم!

این یعنی من کار می کنم و تو نه.متلکش خیلی ملایم و بدون تیغ بود.اما،به هر حال متلک بود.یعنی خانم ها علاوه بر تمام متلک هایی که از زمین و آسمان بر سرشان آورار می شود باید متلک آنهایی را هم که کار می کنند و برای خودشان پول درمی آورند را هم تحمل می کنند.

- هی تو! من کار می کنم و زحمت می کشم و تو بیکاری و بیعار!

◇ این یکی پز دادن را تا حالا ندیده بودم!

◇ خبر خوب اینکه ناخن هایم درست شدند.